Bij WSD zagen ze dat ik veel meer in mijn mars heb. Nu mag ik mezelf junior software engineer noemen.

”Verhuizen naar Boxtel is de beste stap die ik ooit gezet heb”, vertelt Dragos (36) als hij even pauze neemt in de kantine van WSD aan de Schouwrooij. Kerstmis is in aantocht. Overal hangen lichtslingers, in een hoekje staat een reusachtige kerstman en de radio speelt ‘Christmas Time’ van Bryan Adams. “Hier vind je meer kerstsfeer dan op mijn werkplek hoor”, grinnikt Dragos. “In mijn kantoor staat trouwens wel een kleine kerstman. Die mag op de foto.”

Eentonig werk

Kort nadat Dragos met Vlad en Lavinia in Boxtel woonruimte had gevonden, lukte het hem dankzij inspanningen van de gemeente en het UWV een werkplek te vinden bij WSD. Hier werkt hij momenteel 24 uur, verdeeld over vier werkdagen. Het sociaal leerbedrijf dat in 2021 het briljanten bestaansjubileum vierde, bood hem in eerste instantie een drie maanden durende stage aan bij een bedrijf dat computerapparatuur recyclet. “Eentonig werk, maar een goede start om kennis te maken met de Nederlandse taal en cultuur”, blikt Dragos terug.

“Bij de technische dienst van WSD kreeg ik na een tweede stage de kans om uitdagender werk te doen”, gaat hij verder. “Bij WSD zagen ze dat ik veel meer in mijn mars heb. Nu mag ik mezelf junior software engineer noemen. Ik ontwikkel apps die efficiënter werken binnen WSD mogelijk maken.”

Dragos pakt zijn mobiele telefoon en laat enkele apps zien die hij heeft ontworpen. Het zijn onmiskenbaar WSD-apps; na aanraking van het icoontje licht het bedrijfslogo op. “De app is nog niet helemaal klaar, maar nu al staat vast dat WSD er veel profijt van heeft. Ik vind het fijn op deze afdeling te kunnen werken aan mijn eigen ontwikkeling. Ooit hoop ik een baan te vinden bij een regulier bedrijf, al bevalt het werk bij WSD me prima hoor.”

Levensbedreigend

Dragos werd in 1985 geboren in Boekarest. Toen hij zes maanden oud was, werd een levensbedreigende tumor ontdekt waaraan hij meerdere keren geopereerd moest worden. “Bij de tweede operatie is iets misgegaan en heeft de chirurg een zenuw geraakt. Ik ben daardoor halfzijdig verlamd geraakt. Het is een lichamelijke beperking waarmee ik sindsdien moet leven. Maar ik ben blij dat ik leef hoor. Zonder operatie had ik hier niet gezeten.”

Zijn jeugdjaren waren moeilijk. “Mijn ouders hebben heel veel moeite moeten doen om een school te vinden die me wilde opnemen”, blikt Dragos terug. “Voordat ik naar school kon, heb ik eerst vier jaar thuis les gehad van een onderwijzer. Daarna pas lukte het om naar school te gaan, al was niet iedereen blij en werd ik vanwege mijn handicap niet altijd geaccepteerd. Het waren soms lastige tijden hoor.”

Na het voortgezet onderwijs bezocht Dragos een technische school waar hij zich verdiepte in elektronica. “Ik haalde mijn diploma, maar werk vinden bleek onmogelijk omdat ik maar één getuigschrift kon overleggen en geen technische ervaring had.” Hij zucht even. “Als je in Roemenië een handicap hebt, vind je geen werk als je geen kruiwagen hebt. Ik heb daarom jarenlang bij mijn ouders gewoond, zonder werk en zonder inkomen.”

Ommekeer

Een paar jaar geleden kwam de ommekeer in Dragos’ leven. “Samen met mijn broer en schoonzus heb ik op een dag besloten voor een nieuwe toekomst te gaan. Onze ouders waren overleden waardoor de stap om te verhuizen naar Nederland iets eenvoudiger was. Vlad en Lavinia zijn ambitieus en hebben nieuwe uitdagingen gevonden. Mijn broer werkt zelfstandig als grafisch ontwerper, mijn schoonzus is projectmanager bij een bedrijf in Veghel.”

Dragos vervolgt: “Verhuizen naar Nederland was ook voor mij de allerbeste optie. Waar ik in Boekarest weinig kansen kreeg, lukt het hier wél om aan de bak te komen. Ik heb nu een baan die helemaal mij me past en me gelukkig maakt. Bovendien kan ik hier beter medisch behandeld worden. Toen ik in Boxtel kwam wonen, kon ik meteen naar revalidatiecentrum De Tolbrug in ’s-Hertogenbosch. Daarna kwam ik voor coördinatietrainingen en evenwichtsoefeningen bij Fysio-Team in Boxtel.”

Kasteel stapelen

Boxtel heeft Dragos’ hart intussen veroverd, al is hij kort geleden met zijn broer en schoonzus verhuisd naar de Eindhovense wijk Achtse Barrier. “Jammer genoeg werd ons huurcontract in Boxtel opgezegd waardoor we een nieuwe woning moesten zoeken. Die hebben we buiten deze gemeente gevonden.”

De computerprogrammeur van WSD heeft het prima naar zijn zin in de Eindhovense wijk, maar mist Boxtel. “Ik trok er graag op uit op mijn driewieler. Ik houd van rust en ging graag fietsen in de groene omgeving van het dorp. Wandelen in park Stapelen vond ik ook leuk en elke zaterdag gingen we in een cafeetje koffie drinken. Nu we het toch over Kerstmis hebben… ik kon erg genieten van de gezellige kerstsfeer in het centrum.”

Sinds zijn verhuizing fietst Dragos elke werkdag vanaf zijn huis in Achtse Barrier naar station Best. Daar pakt hij de trein naar Boxtel en wandelt naar WSD. “Meteen een goede training voor me”, lacht hij. Serieus: “Ik prijs elke dag die ik in Boxtel mag werken. Ik voel me gewaardeerd door het werk dat ik bij WSD mag doen. Iedereen accepteert me hier zoals ik ben en benadert me zonder vooroordelen. Wat een rijkdom.”

Tekst: Marc Cleutjens
Foto: Peter de Koning