“Ik ben blij dat ik een bijdrage lever aan de maatschappij”
Als productiemedewerker loopt Bernadette van Spaendonck (53) vier dagen per week de werkplaats op van WSD in Boxtel. Trots vertelt ze over het werk dat ze uitvoert voor één van de opdrachtgevers van WSD. Dat is op dit moment het in elkaar zetten van schakeltjes voor rolluiken. Het werk verloopt hartstikke voorspoedig: Bernadette: “In het begin is het altijd even wennen."
Met haar doorzettingsvermogen wist Bernadette al meerdere keren in haar leven anderen te overtuigen van mogelijkheden. Tijdens een stage als doktersassistente werd ze om haar wilskracht geprezen. Enkele jaren later stopte tot haar spijt werk als activiteitenbegeleidster. “Dat kwam doordat ik geen koffie rond kon brengen.” Het feit dat niet altijd wordt gekeken naar wat mensen wél kunnen, heeft ze inmiddels geaccepteerd. Vooral nu ze zo op haar plek zit bij WSD.
Bernadette doorliep de MEAO en behaalde verschillende certificaten. Jarenlang was ze een vertrouwd gezicht op een douanekantoor waar ze de telefoon opnam, de administratie verzorgde en papieren aannam van de chauffeurs. Ze groeide door naar een andere functie, bij CWS. Meer dan 11 jaar verwerkte ze de post en nam ze de administratie op zich. “Chauffeurs zeiden dat ze altijd een goed en eerlijk van mij konden verwachten.” Na een reorganisatie bij het bedrijf raakte Bernadette werkloos.
Aanmoediging
De jaren waarin Bernadette werkloos was, vulde ze met veel voldoening in met vrijwilligerswerk. In 2015 kwam Bernadette vanuit de Participatiewet bij WSD terecht. Ze ging aan het werk voor verschillende opdrachtgevers en mocht uiteindelijk via detachering voor een opdrachtgever antennes in elkaar zetten. “Mijn werkleider vertelde dat ik het hartstikke goed deed. Ik moest even oefenen in het begin, omdat ik linkshandig ben. Toch kreeg ik de slag te pakken.” Enkele bemoedigende woorden van een collega zijn vaak alles wat Bernadette nodig heeft. “Bij de productielijn van antennes draaide ik uiteindelijk van begin tot eind mee. Wanneer ik eens iets langzamer was, hielp een collega me mee en fluisterde ze me aan het einde van de dag toe dat we het samen goed hadden gedaan. Ook al had ik echt minder antennes in elkaar gezet dan zij”, lacht Bernadette.
Helaas sloot de fabriek en moesten Bernadette en haar collega’s op zoek naar een andere invulling. Sinds november 2020 klikt Bernadette op de werkplaats van WSD schakels voor rolluiken in elkaar en dat is heel precies werk. “Ik zet inmiddels op een aantal van zes per uur, dat is gemiddeld.”
Vrijwilligerswerk
Bernadette lijdt aan spasticiteit, wat zorgt voor uitdagingen in het vinden van geschikt werk. “Eén ding wist ik zeker: uit de bijstand blijven.” In de jaren dat Bernadette werkloos was, beleefde ze plezier aan vrijwilligerswerk. Het is ook de reden dat ze nog steeds iedere twee weken een bewoner opzoekt in het verzorgingstehuis waar ze jarenlang meehielp op de dagbesteding. “Hier verbaasde ik mensen door te laten zien met wat ik allemaal wél kon. Met de hulp van een rollator bracht ik de kopjes koffie en schoteltjes rond. Met mijn hoofd zit het wel goed, maar mijn lichaam wil niet altijd mee. Mensen kunnen wel tegen me zeggen dat ik iets niet kan, maar ik accepteer het pas als ik het zelf heb ondervonden.”
Aan de maatschappij bijdragen
De Oisterwijkse laat zichzelf omschrijven als een zelfredzaam type. Het laatste dat ze wil, is continu gewaarschuwd worden voor de kans op vallen. “Ik heb weleens meegemaakt dat mensen op de werkplaats een karretje waarmee ik goederen vervoerde van me wilden afpakken. Goed bedoeld, want ze wilden me helpen. Maar ik verloor daardoor juist mijn balans.” Bernadette omschrijft haar werkdrift treffend: “Ik wil zo graag werken, geaccepteerd worden en actief bijdragen aan de maatschappij. Natuurlijk ben ik heel blij met WSD, maar eigenlijk begrijp ik niet waarom het nodig is. Waarom nemen bedrijven ons niet zelf in dienst?
Uren opbouwen
Op het moment dat ze via de Participatiewet aan de slag kon bij WSD, bouwde ze haar uren langzaam op. Van 3 uur per week ging Bernadette al snel naar 6 uur en dat verdubbelde steeds. Nu is Bernadette 27 uur per week één van de vaste gezichten in ‘Montagehal 2’ op de werkplaats. De eerste pauze is om 9.20 uur. “Maar ik vertrek al iets eerder, omdat ik moeilijk loop.” Glimlachend voegt ze daar aan toe: “En ik begin ook eerder met teruglopen.”
Wanneer Bernadette vragen heeft, gaat ze naar haar begeleider. Op de werkvloer lopen ook nog eens een stuk of vijf werkleiders rond. Bij WSD heeft ze haar draai helemaal gevonden. “Als ik hier op deze manier tot mijn 67e
kan werken, mag ik in mijn handen klappen.”
Profiel:
Bernadette van Spaendonck werkt sinds 2015 voor WSD. Via detachering maakte ze kennis met verschillende opdrachtgevers. Inmiddels is ze vier dagen per week een bekend gezicht op de werkplaats in Boxtel. Bernadette is een fanatieke beoefenaar van de dwarsfluit, een instrument dat ze helemaal zelf leerde bespelen. Ze fluit mee in de kerk en begeleid andere bespelers van instrumenten met een verstandelijke beperking. Ze is tante van enkele neefjes en nichtjes en tijdens het interview zit ze eigenlijk op spannend nieuws te wachten: “Ik kan elk moment oudtante worden.”
