Thuiszitten is geen optie voor Maarten

Parketteur. Dat is fraaie woord dat omschrijft welk beroep Maarten al bijna dertig jaar uitoefent. Een ambacht is het waarvoor hij elke dag achter het stuur van zijn bestelbus kruipt en op weg gaat naar klanten. In Maastricht, Zaanstad, Almere of gewoon om de hoek, in Best. ‘Ik ben door WSD gedetacheerd bij parket-fabriek.nl, een producent van houten vloeren in Boxtel waar ik toevallig terecht ben gekomen.’

Maarten vertelt: ‘Ik verrichtte verbouwingswerkzaamheden bij een vriend en had traptreden nodig. Toen ik die bij de fabriek in Boxtel ging halen, kreeg ik de vraag of ik wist hoe ik die moest bevestigen. Ik schoot in de lach en vertelde dat ik parketteur ben. Zo is het balletje gaan rollen en werk ik dankzij WSD 24 uur per week bij parket-fabriek.nl. Ik rijd met mijn busje vol houten vloeren en traptreden kriskras door Nederland.’

ERNSTIG ZIEK

Maarten heeft zijn leven weer op de rails. De Bestenaar gaf jarenlang leiding aan een florerend bedrijf dat gespecialiseerd was in de verkoop en plaatsing van houten vloeren. ‘In de topdagen had ik twintig medewerkers in dienst en zaten mijn klanten overal. Tot het fout ging…’ Maarten kreeg diabetes, werd ernstig ziek en kon zijn drukke ondernemersbestaan niet voortzetten. ‘De accu raakte leeg, ik zag soms geen uitweg meer.’

Een lijdensweg brak aan. Tijdens deze helletocht kwam Maarten in contact met GGzE, de organisatie voor geestelijke gezondheidszorg in Eindhoven die hem hielp. En dat was keihard nodig: ‘Op een gegeven moment was ik alles kwijt en woonde ik in een oude caravan zonder kachel. Alleen een stapel dekens kon me warm houden.’ Maartens dochter deed hem beseffen dat hij niet mocht opgeven. ‘Ik moest en zou opkrabbelen.’

ZINVOL BESTEDEN

Dat opkrabbelen lukte met vallen en opstaan. Maarten vond weer woonruimte via DOOR!, een samenwerkingsverband tussen zorgaanbieders en woningcorporaties in de regio Eindhoven dat haar cliënten toegang biedt tot reguliere woonruimte. ‘Bij de sociale dienst in Best gaf ik aan dat ik weer wilde gaan werken en mijn dagen zinvol wil doorbrengen. Thuiszitten is niets voor mij.’

Maarten werkte dichtbij huis in een jongerencentrum, ging aan de slag in een autobedrijf en repareerde tweewielers in de stationsfietsenstalling. Hij kreeg daarbij ondersteuning van de gemeente Best en WSD, het sociaal werkbedrijf dat in Best en acht andere Brabantse gemeenten mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt begeleidt en ontwikkelt. ‘Het waren baantjes die me niet echt gelukkig maakten’, zegt de Bestenaar.

BLIJ IN DE BESTELBUS

De toevallige kennismaking met parket-fabriek.nl in Boxtel bleek een kentering in Maartens leven. ‘Omdat het bedrijf al contacten had met WSD en er meerdere mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt gedetacheerd zijn, was het lijntje snel gelegd. Begin 2021 ben ik begonnen. Hoe dat voelt? Als een bevrijding! Elke werkdag stap ik blij in mijn bestelbus en ga ik houten vloeren leggen. Omdat ik heel zelfstandig mag werken, voelt het alsof ik weer eigen baas ben.’

Maarten vervolgt: ’Ik durf weer hardop te zeggen dat mijn werk mijn hobby is, al was dat hartinfarct een stevige waarschuwing. Ik moet op mijn gezondheid letten. Die is broos en daarom ben ik blij dat ik kan terugvallen op het vangnet dat WSD me biedt. Ik voel rugdekking en dat geeft me nu rust en vertrouwen.’

Steeds vaker durft de Bestenaar weer te dromen van de mooie dingen in het leven. Hij hoopt zijn flat ooit te verruilen voor een huis met een tuintje, hij zorgt liefdevol voor zijn gezin en vertroetelt Harrie, zijn fret die tijdens het interview een tukkie doet. Als carnaval zich aandient, dompelt Maarten zich onder bij CV De Pleinplekkers. Lachend: ‘Het is de enige week in het jaar waarin ik niet wil werken.’

FOTO-ONDERSCHRIFT

Maarten van Lierop poseert op de galerij van zijn flatwoning in Best. De ervaren parketteur werkt na enkele moeilijke jaren weer met veel plezier in de vloerenbranche. (Foto: Marc Cleutjens).