Vier en een half jaar geleden kwam Jamal samen met zijn zus naar Nederland. Ze vluchtten uit Pakistan, waar ze als Ahmadiyya moslims geen rechten hadden. In Pakistan volgde hij een opleiding en leerde hij zichzelf van alles op het gebied van ICT. “Dat is mijn grote passie en zit in mijn bloed.” Door zijn visuele beperking ziet hij nog maar 13 tot 15 procent en alleen zwart en wit en kon hij in Pakistan niet werken. “Er waren geen voorzieningen om mij te helpen,” vertelt hij.
Eenmaal in Nederland wilde hij graag aan de slag maar dat was niet makkelijk. “Ik sprak de taal nog niet goed, had geen diploma’s en geen werkervaring. Toch had ik een duidelijk doel: ik wilde werken en leren.” Via Nelinka Biesheuvel van gemeente Meierijstad kwam Jamal in contact met Jorieke van WSD. Zij schakelde haar netwerk in en kon niet accepteren dat er voor Jamal, die heel graag aan de slag wilde, geen werkplek zou zijn. Haar collega’s van het bedrijfsbureau zochten een administratieve kracht en dachten met haar mee hoe Jamal wél aan het werk kon.
Jamal werkt nu op het bedrijfsbureau als administratief ondersteuner voor Sam en Mike en voert verschillende administratieve taken uit. Samen kijken ze welke rol en taken passend voor hem zijn. “Door het werk heeft mijn leven weer betekenis. Ik ben dankbaar dat ik deze kans heb gekregen. Ik maak onder andere facturen en voeg projecten toe in het systeem. Ik leer elke dag iets nieuws.” Ondanks zijn beperkte zicht, laat hij zich niet tegenhouden. Zijn grote passie is ICT. “Ik leer nu de Nederlandse benamingen. Dat is soms lastig, maar de inhoud ken ik al.” Zijn doel? “Mijn taal verbeteren en doorgroeien in ICT. Als alles goed gaat wil ik blijven leren en mezelf ontwikkelen.”